فعلا تو نخ شعرم.
باز به اقیانوس چمهایت به گل نشسته ام٬
به بیشه زار مژگانت راه گم کرده ام٬
به شوره زار اشگهایت طاقت بریده ام٬
به کویر پیشانیت سراب پویه کرده ام٬
به آتشفشان قلبت سوختن آغازکرده ام٬
به سیاهِ کمندت پرواز فراموش کرده ام٬
به افسون نفسهایت در خواب گشته ام٬
باز به چشمانت نوبت رسید٬ وای انگار فراموش کرده ام. |